Ziemiórka

Ziemiórki należą do rodziny muchówek. Występują między innymi w mieszkaniach i łatwo je rozpoznać, ponieważ z wyglądu przypominają malutkie muszki. Te niewielkie owady lubią wilgotne i zacienione miejsca. Osobniki żyjące w domach osiedlają się zwykle w doniczkach kwiatowych. W dzikim środowisku nie straszne są im ekstremalne warunki – owady pojawiają się nawet na pustyniach i wyspach w okolicy Antarktydy. Ziemiórki nie gryzą, a życie dorosłych osobników skoncentrowane jest na rozmnażaniu. Samice giną niedługo po złożeniu jajeczek.

Charakterystyka ziemiórek

Ziemiórki mierzą zwykle 3-4 mm. Mają szare ubarwienie i czułki znajdujące się na głowie. Osobniki obecne w mieszkaniach rozwijają się między innymi w ziemi kwiatów doniczkowych. Tam odżywiają się fragmentami roślin oraz glonami. Niektóre ziemiórki pojawiają się w grzybach, inne rozkładają martwą materię organiczną. Można je spotkać w próchniejącym drewnie i gnijących szczątkach roślin.

Owady dostają się do domów przez uchylone okna oraz w podłożu roślin zakupionych w sklepach. Obecność ziemiórek zdradza już samo latanie muszek po mieszkaniu. Nie trudno je przeoczyć, bo są dobrze widoczne i często pojawiają się wokół żarówek lub przy doniczkach. O występowaniu owadów świadczyć może pogarszający się wygląd roślin, które z czasem zaczynają żółknąć i brązowieć. Niektóre larwy żywią się bowiem korzonkami, co prowadzi do ich uszkodzenia i w konsekwencji osłabienia rośliny.

W jaki sposób zwalczyć ziemiórki?

Środki profilaktyczne warto podjąć jeszcze przed pojawieniem się ziemiórek w mieszkaniu. Nowo zakupione rośliny dobrze umieścić na kwarantannie i obserwować, czy w doniczce nie rozwijają się szkodniki. Warto też utrzymywać odpowiednią wilgotność podłoża kwiatów i nie dopuszczać do przelewania. Mokra gleba sprzyja bowiem rozwojowi ziemiórek.

Po pojawieniu się nieproszonych gości w mieszkaniu należy przystąpić do ich zwalczania. Przyda się BROS Lep do doniczek w żółtym kolorze, który skutecznie wabi owady. Służy on do wyłapywania szkodników roślin doniczkowych, w tym między innymi ziemiórek, ale także mszyc i wciornastków. Szkodniki przyklejają się do lepu, co pozwala monitorować ich obecność oraz uniemożliwia dalsze rozmnażanie. Produkt nie zawiera chemicznych środków owadobójczych i nie jest środkiem ochrony roślin.

Szczur

Szczury zamieszkują niemal całą planetę i nie ma ich jedynie w regionach polarnych. W miastach rozpowszechnione są zwłaszcza dwa gatunki tych gryzoni. To szczur czarny i szczur norweski, nazywany wędrownym, który jest szczególnie pospolity w Polsce. Gryzonie są w stanie przeżyć upadek z kilkunastu metrów i wskoczyć na wysokość powyżej 1 metra. Powodzie nie są dla nich kłopotem, ponieważ przeżyją do 2 dni unosząc się na wodzie. Pomimo zdolności do pływania i nurkowania, szczury gorzej się wspinają.

Szczury wędrowne – niechciani goście w naszych domach

Ciało szczura wędrownego jest długie na około 19-30 cm. Pokrywają je brunatno szare włosy, które na brzuchu mają zwykle biały kolor. Gryzonie są bardzo mobilne i szybko przystosowują się do nowych  warunków. Bytują w miejscach ciemnych i wilgotnych, takich jak doliny rzek, rozlewiska, piwnice, miejsca pod podłogami i kanały ściekowe. Mogą zakładać gniazda nawet kilkadziesiąt centymetrów pod powierzchnią gleby. Ich pokarmem staje się praktycznie wszystko. Lubią resztki ludzkiego jedzenia, odpadki kuchenne, śmieci płynące w ściekach, a nawet odchody innych zwierząt. Żyjąc poza zabudowaniami człowieka, żywią się roślinami, żabami, jajami i świeżą padliną.

Samica zachodzi w ciążę nawet 6 razy w ciągu roku, a jeden miot może liczyć kilkanaście młodych. Gryzonie uznawane są za bardzo inteligentne. Potrafią ze sobą współpracować, mają dobrą pamięć i  umieją odtwarzać w logicznym ciągu zdarzenia z przeszłości. Najczęściej żyją od 1 do 1,5 roku, jednak znane są przypadki szczurów dożywających nawet 4 lat. Ich aktywność obserwuje się w ciągu całej doby, głównie nocą.

Jakie szkody powodują szczury?

Gryzonie niszczą plony i zapasy. Są w stanie przegryźć oponę, a z tkanin zgromadzonych w piwnicach i magazynach zrobić gniazda. Szkodniki przyczyniają się także do przenoszenia zarazków. To między innymi im przypisuje się chociażby rozpowszechnienie wirusa hanta. Specjaliści szacują, że organizmy szczurów zawierają od kilkudziesięciu do nawet stu patogenów stanowiących zagrożenie dla człowieka.

Jak pozbyć się gryzoni?

Walkę ze szczurami warto podjąć jak najszybciej. Jednym ze sposobów na szkodniki będzie zastosowanie trutek, które mogą być używane wewnątrz i wokół budynków. Polecamy sięgnąć m.in. po BROS Granulat na myszy i szczury, który jest atrakcyjny dla gryzoni dzięki aromatowi zboża. Wykazuje on skuteczność już po jednym użyciu, a gorzka substancja w składzie zniechęca ludzi i zwierzęta domowe do jego spożycia. Produkt posiada właściwości mumifikujące i jest dostępny luzem lub w porcjowanych saszetkach, umożliwiających wykładanie granulatu bez bezpośredniego dotykania trutki.

Warto także wypróbować mechaniczne sposoby wyłapywania gryzoni. BROS Pułapka na myszy i szczury Monster ma duży rozmiar, a jej konstrukcja umożliwia dosunięcie pułapki bezpośrednio do ściany. Podwójne wejście zwiększa szanse na złapanie szkodnika, a komfortowy sposób opróżniania pułapki sprawia, że nie ma konieczności oglądania i dotykania złapanego gryzonia. Produkt może być stosowany w pomieszczeniach i na zewnątrz.

Mysz

Myszy nie potrzebują wody do przetrwania – wystarczy, że mają dostęp do wilgotnego ziarna i w ten sposób są w stanie zaspokoić swoje pragnienie. Wewnątrz pomieszczeń poruszają się zwykle wzdłuż ścian. Świetny słuch pozwala im usłyszeć dźwięk o częstotliwości 90 kHz, podczas gdy człowiek słyszy jedynie do 20 kHz. Gryzonie mają dobry zmysł węchu oraz znakomitą zdolność do utrzymywania równowagi. Spadając z wysokości zawsze lądują na łapach i dobrze poruszają się m.in. po wąskich drutach. Charakterystyczny pisk wydawany jest do komunikacji oraz podczas ucieczki. Największym wrogiem naturalnym dla myszy są szczury. Z tego powodu rzadko spotyka się przypadki, by oba gatunki gryzoni występowały w jednym miejscu.

Myszy – opis i występowanie

Myszy spotyka się na całym świecie. W Polsce powszechnymi gatunkami tych gryzoni są mysz domowa, polna i zaroślowa. Ich kryjówkami są gniazda na polach uprawnych, pod korzeniami drzew oraz nory w pobliżu zabudowań człowieka. Zwykle zakładają je blisko źródła pokarmu – zwłaszcza w przypadku myszy domowych, ponieważ ten gatunek gryzoni nie gromadzi zapasów.  W zależności od rodzaju, samica myszy rodzi od 2 do 8 razy w roku. Na świat przychodzi kilka młodych w jednym miocie. Gryzonie przeżywają około 1,5 roku i żerują głównie nocą. Ich pokarmem stają się owoce, warzywa, ziarna zbóż, owady i zapasy zgromadzone w ludzkich spiżarniach oraz magazynach.

Mysz, która przedostała się do mieszkania lub garażu może poczynić wiele szkód. Oprócz wyżerania pokarmu z szafek, zanieczyszcza go swoimi odchodami. Poza tym przegryza kartonowe opakowania, niszczy ubrania i książki, z których następnie tworzy gniazdo. Wrogami myszy domowej jest wiele drapieżników, a oprócz szczurów są nimi koty, kuny domowe, ptaki drapieżne i łasice.

Walka z myszami

Zwalczanie myszy dobrze zacząć niezwłocznie po zaobserwowaniu ich obecności. Polecamy sięgnąć między innymi po BROS Pułapkę na myszy i szczury MONSTER. Produkt może być stosowany w pomieszczeniach i na zewnątrz, a komfortowy sposób opróżniania pułapki pozwala zrobić to bez konieczności oglądania i dotykania gryzonia. Konstrukcja umożliwia dosunięcie pułapki do ściany, a podwójne wejście zwiększa szanse na złapanie szkodnika.

Oprócz tego polecamy skorzystać z trutek na myszy. Do wyboru są między innymi granulaty, kostki, pasty i ziarna. Stosując w swoim domu np. Kostkę na myszy i szczury BROS, można liczyć na uporanie się z niechcianym gościem. Produkt jest skuteczny już po jednokrotnym spożyciu. Kostki są odporne na wilgoć, kurz i pleśnienie, a specjalny dodatek zabezpiecza przed przypadkowym spożyciem przez ludzi i zwierzęta domowe. Kostki posiadają także właściwości mumifikujące.

Muszki owocówki

Muszki owocówki pojawiają się w okolicy fermentującej żywności. Lubią w szczególności dojrzałe owoce oraz warzywa. Swój pokarm są w stanie wyczuć nawet z odległości kilkunastu metrów. Żerują w koszach na śmieci, ściekach, a nawet na mopach do czyszczenia podłóg. Zwykle rozwój dorosłego osobnika trwa około 14 dni, a śmierć następuje po miesiącu. Pomimo niedługiego okresu życia, muszek ciężko pozbyć się z mieszkania. Jedna samica potrafi złożyć do 500 jaj, z których w ciągu 3 dni wykluwają się larwy.

Wygląd i występowanie muszek owocówek

Muszki owocówki mają dobrze wykształcony zmysł wzroku. Ich ciało mierzy zaledwie 2-3 mm, ma żółty lub brązowożółty kolor, a na tułowiu znajduje się para skrzydeł. Niektóre geny tych niewielkich owadów powtarzają się u człowieka, co pozwoliło na prowadzenie na nich badań nad chorobą Parkinsona czy nowotworami. Muszki bez pokarmu umierają stosunkowo szybko, jednak mimo to warto podjąć walkę ze szkodnikami i nie czekać na ich samoczynne wyginięcie. Oprócz uporczywego latania wokół pokarmów i pojemników na śmieci, owady przenoszą na swoim ciele groźne drobnoustroje, a następnie pozostawiają je na jedzeniu, po które sięga człowiek.

Sposoby zwalczania muszek owocówek

Szkodniki najczęściej trafiają do domów przez uchylone okna lub wraz z żywnością przyniesioną ze sklepu. Ich larwy mogą dorastać do 8 mm długości. W celu zapobiegania rozwojowi owadów warto myć zakupione owoce i warzywa zaraz po przyniesieniu do mieszkania. Dobrze trzymać je w lodówce i wyrzucać niezwłocznie po tym, gdy okażą się przejrzałe. Oprócz tego należy często wyrzucać śmieci i nie pozostawiać na wierzchu otwartych butelek z sokiem lub alkoholem, bo może to przyciągnąć owady.

Po pojawieniu się muszek owocówek w mieszkaniu warto sięgnąć po preparaty pomagające uporać się ze szkodnikami. Przydatna okaże się m.in. pułapka z płynem na muszki owocówki BROS zawierająca wymienny płyn z wabiącym atraktantem, stworzonym na bazie naturalnych składników. Preparat skutecznie przyciąga muszki kolorem, a gdy te dostaną się do wnętrza pułapki nie mają możliwości ucieczki ze środka. W ten sposób można ocenić liczebność muszek owocówek w mieszkaniu i podjąć decyzję o ewentualnym zastosowaniu środka biobójczego celem ich zwalczenia. Płyn nie zawiera bowiem substancji owadobójczych i działa aż do 1 miesiąca.

Innym sposobem kontrolowania liczebności szkodników w mieszkaniu jest lep na muszki owocówki z serii BROS Zielona moc. Zestaw składa się z pokrytego klejem, dekoracyjnego lepu oraz pojemniczka z naturalną przynętą, która przyciąga owady do klejącej powierzchni. Zapachowy płyn nęcący może być stosowany bezpośrednio przy żywności – powstał bowiem na bazie naturalnych substancji. Pułapka działa do 4 tygodni i pozwala monitorować obecność muszek w domu.

Mszyca

Mszyce mogą mieć różne ubarwienie. Często spotykane są zwłaszcza gatunki zielone i czarne, ale te drobne owady mają też kolor czerwony, żółty i pomarańczowy. Ich przyjacielem są mrówki, które żywią się spadzią pozostawianą przez szkodniki na roślinach. Zaobserwowano przypadki, gdy kolonie mrówek „hodowały” mszyce i chroniły je przed drapieżnikami. Naturalnym wrogiem mszyc są biedronki. W ciągu doby są w stanie zjeść nawet kilkaset sztuk tych małych owadów. Mszyce rozmnażają się kilka razy do roku i niekiedy dzieje się to bez obecności samców. Samice są bowiem w stanie urodzić larwy nawet bez zapłodnienia przez samce.

Charakterystyka i sposoby zwalczania

Na świecie wyróżnia się kilka tysięcy gatunków mszyc, z czego w Polsce jest to prawie 700 rodzajów. Szkodniki występują głównie w klimacie umiarkowanym. Żyją w grupach i można je spotkać na roślinach uprawnych, zbożach, kwiatach czy drzewach i krzewach owocowych. Niektóre mszyce posiadają skrzydła, dzięki czemu potrafią migrować pomiędzy żywicielami.

Po osiedleniu na roślinach owady dosłownie wysysają z nich soki, przez co liście stają się słabsze, a w konsekwencji mogą zacząć opadać. Owady wydalają nadmiar cukrów z organizmu bezpośrednio na rośliny, na których żerują. Pozostawiana na liściach spadź tworzy z kolei podłoże do rozwijania się grzybów. Po czasie powstaje z nich bariera, która obniża zdolność rośliny do fotosyntezy. Mszyce przenoszą także wirusy. Skrzydlate osobniki migrują z miejsca na miejsce, pozostawiając na nowym żywicielu szkodliwe dla niego drobnoustroje. Jeśli zainfekowana roślina nie posiada naturalnej odporności, wówczas może dojść do zniszczenia całej uprawy.

Zwalczanie mszycy

Szkodniki są trudne do zwalczenia, jednak istnieją sposoby na uporanie się z nimi. Do najpopularniejszych metod walki z mszycami należy stosowanie preparatów, które odstraszają owady i ograniczają ich liczebność na roślinach. Polecamy sięgnąć po BROS Parcan, który ma formę aerozolu. Produkt jest przeznaczony do zwalczania mszyc w amatorskiej uprawie róż i pelargonii na balkonach oraz w ogrodach działkowych i przydomowych. Parcan działa na szkodniki kontaktowo i żołądkowo.

Świetnym wyborem będzie także środek z serii BROS Naturalnie na mszyce. Płyn w wygodnej butelce jest gotowy do użycia i eliminuje nie tylko mszyce, ale także mączliki szklarniowe, przędziorki, miodówki czy wciornastki. Jego działanie polega na unieruchomieniu i mechanicznym odcięciu szkodnika od powietrza. Regularne stosowanie znacząco ogranicza występowanie mszyc na uprawach. Można go stosować w domach, na balkonach, w ogrodach i na działkach – zarówno do roślin sadowniczych, warzywnych, ozdobnych i ziół. Środek nie wywołuje negatywnych skutków dla opryskiwanych roślin i jednocześnie nie powoduje powstawania populacji szkodników odpornych.

Kret

Krety żywią się owadami, larwami, drobnymi ssakami, a nawet żabami. Są praktycznie ślepe, a lokalizowanie ofiar umożliwiają im dobrze rozbudowany słuch oraz wrażliwe na drgania włosy czuciowe na pysku oraz ogonie. Podziemne tunele tych niewielkich ssaków są w rzeczywistości starannie przemyślanymi labiryntami. Znajdują się w nich gniazda wyścielone mchem oraz miejsca do składowania pożywienia. Długość jednego systemu korytarzy może sięgać nawet 1 kilometra. Krety są samotnikami i nie żyją w stadzie. Zwierzęta są aktywne zwłaszcza rankiem i to właśnie wtedy tworzą najwięcej kopców.

Krety – ogólna charakterystyka

Ciało kreta mierzy od 15 cm do około 20 cm. Pokrywa je gęsta sierść, która w dotyku przypomina aksamit. Na końcu łopatowatych łap znajdują się pazury, które dzięki zagięciu do tyłu są przystosowane do drążenia podziemnych labiryntów. Nory zwykle powstają na głębokości od 20 do 50 cm pod powierzchnią gruntu. Średnica pojedynczego tunelu to zaledwie 6 cm, a prędkość jego kopania szacuje się na 12 – 15 m na dobę. Po wydrążeniu korytarzy krety patrolują swoje terytoria raz na kilka godzin.

Te niewielkie ssaki zamieszkują Europę i Azję Środkową. W Polsce są objęte częściową ochroną i można je spotkać na polach, łąkach, w sadach, ogrodach i na skrajach lasów liściastych. Nadmiar ziemi powstający przy drążeniu korytarzy jest wciskany w ściany tunelów lub służy do usypania charakterystycznego kopca.

Samica kreta rodzi od 2 do 7 młodych. Po kilku tygodniach opuszczają one rodzinne gniazdo i rozpoczynają samotne życie. Krety nie zapadają w sen zimowy, a mrozy spędzają w podziemnych korytarzach. Są w stanie przeżyć nawet do 4 lat.

Szkodnik, którego warto odstraszać

Obecność kreta na działce lub w ogródku jest przez większość ludzi niepożądana. Podczas swojej aktywności ssak tworzy kretowiny, a te pogarszają wygląd trawnika lub utrudniają uprawę na grządce. Drążenie podziemnych korytarzy powoduje także niszczenie korzeni roślin, co w znacznym stopniu je osłabia. Oprócz tego obecność kreta wiąże się ze zmniejszeniem ilości pożytecznych dżdżownic w glebie, które przyczyniają się do jej spulchniania.

Do odstraszenia kreta ze swojej działki można wykorzystać kilka produktów. Mechanicznym sposobem wyłapywania szkodników jest BROS Pułapka na krety. Umieszcza się ją bezpośrednio w podziemnym korytarzu, a praktyczny sygnalizator informuje o złapaniu kreta. Po wszystkim szkodnika można przenieść w bezpieczne miejsce z dala od ogrodu. Innym sposobem na odstraszenie kretów jest BROS Sonic. Urządzenie przegania szkodniki za pomocą emitowanych dźwięków wywołujących drgania. Po umieszczeniu w ziemi BROS Sonic jest praktycznie niewidoczny, a jego działanie powoduje, że szkodniki opuszczają obszar rozchodzenia się sygnałów dźwiękowych.

Mucha

Muchy rozmnażają się bardzo szybko, a jedna samica jest w stanie złożyć nawet 600 jaj. Owady żyjące w środowisku napotykają wiele zagrożeń, które obniżają ich liczebność. Oprócz naturalnych wrogów populację much dziesiątkują choroby, pasożyty i nieodpowiednie warunki środowiska. Gdyby nie to, na świecie mierzylibyśmy się z prawdziwą plagą tych latających owadów. Muchy występują na całym świecie. W Polsce najbardziej znana jest mucha domowa. Jej oczy mają pole widzenia o szerokości 360°.

Muchy – charakterystyka

Owady są w stanie przezimować, zwłaszcza jeśli znajdują schronienie w mieszkaniach. Mimo to jesienią muszą mierzyć się z wieloma chorobami, które wyniszczają ich populację, przez co niewiele osobników dożywa końca zimy. Muchy są aktywne w dzień. W nocy wypoczywają na ścianach budynków, sufitach lub podłogach.

Muchy wyczuwają pokarm z daleka. Wybierają pożywienie w formie płynnej i stałej. Zanim przystąpią do jedzenia, badają włoskami smakowymi czy posiłek nadaje się do spożycia. Budowa aparatu gębowego uniemożliwia im gryzienie, więc pokarm pobierają na skutek lizania. W przypadku stałej postaci pożywienia muchy umieszczają na nim swoją ślinę, a zawarte w niej enzymy sprawiają, że po kilku minutach powierzchnia pokarmu staje się półpłynną masą. To właśnie nią odżywiają się muchy i w ten sposób zaspokajają swój głód.

Owady latające w pobliżu mieszkań to najczęściej muchy domowe. Nie kłują one człowieka, jednak lgną do ciała i przez to są bardzo uciążliwe. Przyciągają je pot, krew i wydzielina błon śluzowych. Nie mają oporów przed wlatywaniem do oczu i nozdrzy zwierząt. Często siadają na ludzkim jedzeniu, przez co są groźne dla zdrowia. Ich ciało jest nośnikiem wielu zarazków, ponieważ podczas swojej aktywności lądują na różnych powierzchniach. Wśród przenoszonych przez nie drobnoustrojów wymienia się bakterie czerwonki, gruźlicy, wąglika, a także jaja pasożytów takich jak owsiki.

Zwalczanie

Muchy dostają się do mieszkań przez otwarte okna, drzwi i szczeliny. Chcąc osłonić swój dom przed owadami, warto sięgnąć po BROS Siatkę magnetyczną na drzwi KLIK!. Chroni ona przed wlatywaniem owadów do wnętrza, a dzięki wszytym magnesom zamyka się samoistnie po każdym rozchyleniu. Jednocześnie nie zwija się i osłania wejście skuteczniej i dokładniej niż tradycyjne siatki. Jest wyjątkowo trwała i dostępna w wersji czarnej oraz białej, w dwóch różnych rozmiarach.

Dla uzyskania natychmiastowego efektu i pozbycia się much z mieszkania polecamy BROS Muchospray. Warto sprawdzić także BROS Elektrofumigator owadobójczy z płynem na muchy, komary i mrówki 3 w 1, czyli urządzenie z płynem bójczym do zwalczania komarów, much i mrówek. Produkt działa skutecznie przy otwartym oknie i włączonym świetle, zabezpieczając pomieszczenie przed owadami nadlatującymi z zewnątrz.

Mamy także coś dla osób mierzących się z muchami w okolicy domu lub na działce. BROS Worek na muchy stanowi pułapkę do monitorowania obecności much na terenach otwartych. Zawiera atrakcyjny środek wabiący i pozwala wyłapać dziesiątki tysięcy much w krótkim czasie. Pułapka jest skuteczna wobec większości występujących w Polsce gatunków much.

Mrówka

Kolonia mrówek jest w rzeczywistości starannie uporządkowanym społeczeństwem, a jej członkowie wykonują ściśle określone funkcje. Obowiązkiem królowej jest składanie jaj, z kolei robotnice zajmują się zbieraniem pokarmu, budową gniazda, opieką nad młodymi i obroną mrowiska. Trutnie odpowiedzialne są natomiast za rozmnażanie. Niektóre gatunki mrówek posiadają żądła. Ich jad nie jest szczególnie groźny dla zdrowego człowieka, o ile nie posiada on alergii. W miejscu ugryzienia mogą pojawić się ból i zaczerwienienie, a objawy znikają po kilku godzinach od ataku.

Opis i występowanie mrówek

Smukłe ciało mrówek charakteryzuje się dużą głową i wąskim tułowiem. W czasie godów samce oraz królowa posiadają skrzydła, jednak tracą je po zapłodnieniu. Robotnice żyją do 7 lat. Choć wyróżnia się wiele gatunków mrówek, to królowe wielu z nich kopulują tylko raz w życiu, z kolei jaja składają aż do śmierci. W zależności od rodzaju, przeżywają od roku do nawet 15 lat. W jednym mrowisku może być tylko jedna lub tysiące królowych. Najczęściej spotyka się kolonie z 10-30 samicami pełniącymi tą rolę. Życie trutni trwa krótko i kończy się po kopulacji.

Mrówki jedzą m.in. pokarmy roślinne i zwierzęce, a niektóre gatunki są drapieżne – polują na pająki i owady. Żyją w symbiozie z mszycami. Potrafią „wyhodować” kolonię mszyc, która dostarcza im spadzi bogatej w cukier. W zamian bronią swoich sprzymierzeńców przed drapieżnikami. Mrówki zamieszkują charakterystyczne mrowiska, ale nie tylko. Żyją w drewnianych konstrukcjach, gniazdach wykopanych w ziemi, czy w szczelinach budynków. Ich obecność blisko mieszkań człowieka nie jest mile widziana.

Środki do walki z mrówkami

Niektóre gatunki mrówek niszczą drewno, inne odkrywają korzenie roślin i sprzyjają przesuszaniu gleby na skutek rozbudowy gniazd. Część wygryza dziury w pąkach kwiatów, bądź niszczy je całkowicie – zwłaszcza, jeśli wydzielają słodki nektar. Poszukując pożywienia mrówki przedostają się do mieszkań, biur i budynków przemysłowych. Są uciążliwe dla osób uprawiających ogródek, ponieważ hodują szkodliwe dla roślin mszyce.

W przypadku zauważenia owadów w okolicy swojego mieszkania i ogrodu warto rozsypać cynamon lub kawę. Mrówki nie lubią tych zapachów, przez co unikają miejsc wydzielających nieprzyjemną dla nich woń. Skutecznym sposobem będzie także zastosowanie specjalnych preparatów, które zwalczają owady.

Polecamy BROS Proszek na mrówki, który służy likwidacji mrówek oraz ich gniazd. Środek może być używany w pomieszczeniach oraz na tarasach, podjazdach, ścieżkach i w altanach. Przeznaczony jest do stosowania w postaci proszku lub po rozpuszczeniu w wodzie.

Oprócz tego warto sięgnąć po BROS Mrówex, czyli biobójczy żel w karmniku. Można go stosować w pomieszczeniach i na zewnątrz. Karmnik zabezpiecza trutkę przed deszczem oraz dostępem dzieci i zwierząt. Działa do 4 tygodni i zwalcza całe kolonie mrówek wraz z królową.

Warto wypróbować także Bros 007 na mrówki w wygodnej formie mikrokapsułkowego płynu do zwalczania mrówek. Produkt przeznaczony jest do stosowania w domach, pomieszczeniach gospodarczych i na zewnątrz. Działa do 12 tygodni, a mikrokapsułki z płynem przenoszone są przez mrówki do gniazda, dzięki czemu likwidowana jest cała populacja.

Kleszcz

Kleszcze są głodne przez większość życia. Choć tymi pasożytami żywią się m.in. mrówki, chrząszcze i myszy, to ich populacja jest bardzo duża. Najstarsze ślady występowania kleszczy odnaleziono w skamielinach sprzed 99 mln lat. Co do zasady, żaden gatunek kleszcza nie jest bezpośrednim pasożytem człowieka. Mimo to kleszcz łąkowy i kleszcz pastwiskowy stanowią realne zagrożenie dla ludzi. Ukąszenie przez pasożyty wiąże się z ryzykiem zakażenia drobnoustrojami powodującymi boreliozę czy kleszczowe zapalenie mózgu.

Kleszcz – ogólna charakterystyka

Pasożyty zamieszkują szeroki obszar geograficzny, w tym przede wszystkim strefy tropikalne. Jak dotąd na świecie udało się wyróżnić około 900 gatunków tych pajęczaków, z czego ponad 20 rodzajów występuje w Polsce. Ich okres aktywności rozpoczyna się wiosną i trwa do końca października.

Miejscem naturalnego bytowania kleszczy są łąki, pola i lasy, jednak coraz częściej można je spotkać także w przydomowych ogrodach i na miejskich terenach zielonych. Prawdopodobną przyczyną występowania kleszczy blisko zabudowań człowieka są wędrówki żywicieli. Sarny, łosie i króliki pojawiające się w miastach, a także koty i psy przenoszące na swoim ciele pasożyty, ułatwiają kleszczom tworzenie skupisk blisko ludzi.

Kleszcze żerują w dzień. Poszukują pokarmu w każdym stadium rozwoju jako larwa, nimfa i osobnik dorosły. By doszło do przekształcenia, potrzebują bardzo dużo energii i substancji odżywczych, które znajdują w krwi swoich ofiar. W odpowiednich warunkach pasożyty te mogą przeżyć nawet 3 lata. Samce giną zaraz po kopulacji, a samice niedługo po złożeniu jaj.

Jak kleszcze poszukują żywicieli?

Wbrew powszechnej opinii, kleszcze nie skaczą na ludzi i zwierzęta z drzew czy krzewów. Choć można je spotkać na wysokich roślinach, to sposób wybierania żywiciela jest nieco inny. Co ciekawe, pasożyty nie używają do tego oczu – niektóre gatunki tych pajęczaków są całkowicie ślepe, a mimo to nie mają problemu ze znalezieniem ofiary. Okazuje się, że kleszcze lokalizują potencjalnego żywiciela za pomocą tzw. narządu Hallera, czyli swoistego narządu węchu znajdującego się na odnóżach. Służy on m.in. do wyczuwania zmian temperatur w najbliższym otoczeniu, czy wykrywania obecności dwutlenku węgla wydychanego przez żywiciela. Dzięki temu pasożyt wie o zbliżającej się ofierze, a gdy ta znajduje się odpowiednio blisko kleszcz wpełza na jej ciało. Następnie szuka on miękkiego i dobrze ukrwionego fragmentu skóry, a później bezboleśnie się w niego wbija. U ludzi są to często okolice pachwin, zgięcia kolan, czy skóra za uszami.

Niebezpieczne pasożyty

Dorosły kleszcz utrzymuje się na ciele żywiciela nawet do kilkunastu dni, zwiększając rozmiar swojego ciała prawie 300 razy. Usunięcie pasożyta jest trudne, a samo ukłucie może wywołać groźną chorobę. Kleszcze uznawane są bowiem za jeden z największych wektorów chorób zakaźnych. Ukąszenie pasożyta może spowodować przedostanie się do organizmu bakterii i wirusów wywołujących takie choroby, jak borelioza, kleszczowe zapalenie mózgu, gorączka Q, czy tularemia. Choć samo ukąszenie kleszcza nie jest bolesne, to po czasie w jego miejscu mogą pojawić się zaczerwienienie i swędzenie. Nie jest tak jednak w każdym przypadku i czasem po ukąszeniu nie pozostają żadne ślady.

Co robić w przypadku zaobserwowania kleszcza na swoim ciele? W takiej sytuacji należy go jak najszybciej usunąć. Wbrew powszechnej opinii pasożyta nie wolno smarować masłem ani olejkiem, lecz wyciągnąć przy użyciu pęsety lub specjalnej karty do usuwania kleszczy BROS. Warto także stosować preparaty odstraszające pasożyty przeznaczone dla ludzi oraz zwierząt. W celu ochrony osobistej można sięgnąć po BROS Spray na komary i kleszcze, a dla komfortu zwierzaków polecamy HAPPS Płyn na kleszcze i komary dla zwierząt. Substancje zawarte w preparatach odstraszają kleszcze i tym samym zmniejszają ryzyko ukąszenia.

Nornica

Nornice żerują wieczorem i nocą, ale można je dostrzec także za dnia. Z wyglądu przypominają myszy, jednak w odróżnieniu od nich nie pojawiają się w mieszkaniach i garażach. Łatwy dostęp do pożywienia skłania te niewielkie gryzonie do zakładania gniazd bliżej siedzib ludzkich. W związku z tym oprócz lasów, nieużytków i łąk nornice bytują w ogrodach, sadach i szkółkach roślin. Ich ciało pokryte jest gęstym futerkiem i osiąga do 15 cm długości, z czego około 5 cm stanowi ogon. Gryzonie budują pod ziemią korytarze, a oprócz sprawnego poruszania się pod powierzchnią, są w stanie wspinać się po pniach oraz gałęziach drzew.

Nornice – charakterystyka

Poszczególne gatunki tych gryzoni zamieszkują Europę, Azję i Amerykę Północną. W Polsce szczególnie powszechne są nornice rude w jasnoszarym umaszczeniu z rudymi włoskami. Zwierzęta żywią się kłączami roślin, nasionami, pąkami, pędami, korą, a nawet owadami i dżdżownicami. Ich gniazda znajdują się pod ziemią lub w spróchniałych pniach. Okres rozmnażania gryzoni przypada na cieplejsze miesiące. Zwykle rozpoczyna się od wiosny i trwa do jesieni. Podczas jednej ciąży na świat przychodzi kilka młodych – od 3 do nawet 8. Nornice nie zapadają w sen zimowy, a w mroźne miesiące ich pożywieniem są zdrewniałe części roślin oraz zapasy zgromadzone w gnieździe.

Jak odróżnić nornicę od myszy polnej?

Ze względu na podobieństwo w wyglądzie, nornica i mysz polna są ze sobą często mylone. Można je jednak odróżnić znając kilka cech charakterystycznych dla obu gryzoni. Nornica ma krótszy ogon, mniejsze uszy i krótsze łapy od myszy. Jej futro jest natomiast bardziej miękkie i gęste. Nornice unikają zabudowań ludzkich, za to wybierają ogrody i działki. W związku z tym gryzoniem spotkanym w garażu, budynku gospodarczym lub mieszkaniu będzie najpewniej mysz. Obecność nornicy zdradzają korytarze wydrążone pod ziemią. W tym wypadku można pomylić je ze zniszczeniami powodowanymi przez kreta, jednak nornice nie usypują kopców, co różni je od kretów.

Szkody powodowane przez nornice

O występowaniu szkodników w ogrodzie lub na działce świadczą korytarze drążone płytko pod ziemią. Ich obecność zdradzają także podgryzione korzenie roślin i kora drzew. W przypadku stwierdzenia aktywności nornic, warto podjąć kroki zmierzające do ograniczenia powodowanych szkód. Występowanie gryzoni w ogrodzie jest uciążliwe z kilku powodów. Nie tylko niszczą one kwiaty, krzewy i drzewa, ale oprócz tego przenoszą groźnego dla człowieka wirusa. Chodzi o hantawirusa, który u ludzi może powodować wysoką gorączkę, czy upośledzenie funkcji nerek.

W jaki sposób przepędzić szkodniki?

Nornice nie lubią gęstej gleby. Wolą kopać swoje tunele w mało zwięzłym podłożu lub ściółce, dlatego poprzez układanie małej warstwy ściółki na rabacie można spowodować, że gryzonie opuszczą ogród. Nie będą w nim bowiem miały ciepłej, przyjemnej kryjówki.

Nornice żywią się między innymi cebulkami roślin i korą drzew. Sposobem ochrony przed szkodnikami będzie więc założenie osłonek sadowniczych na uprawy. Zabezpieczą one rośliny przed podgryzaniem i dalszym niszczeniem. Oprócz tego można zasadzić w swoim ogrodzie rośliny, których nie lubią nornice. Gryzonie unikają m.in. czosnku, mięty, wilczomlecza, czy gorczycy.

Warto także monitorować obecność tuneli nornic w ogrodzie. Jeśli tych będzie dużo, można przekopać ziemię, aby utrudnić gryzoniom poruszanie się po przygotowanych wcześniej ścieżkach.

Mol

Na świecie wyróżnia się blisko 3 tysiące gatunków moli. Szczególnie uciążliwe dla osób mieszkających w Polsce są dwa rodzaje owadów. Chodzi o omacnicę spichrzankę, potocznie nazywaną molem spożywczym oraz o mola włosienniczka, czyli tak zwanego mola odzieżowego. W obu przypadkach to larwy są główną przyczyną szkód występujących w mieszkaniach. Po przepoczwarzeniu w dorosłe osobniki owady przestają się bowiem całkowicie odżywiać i nie powodują dalszych zniszczeń.

Mole spożywcze – cykl życia i sposoby walki ze szkodnikami

Mole spożywcze występują w miejscach przechowywania pokarmu. Żywią się sypkimi, suchymi produktami, takimi jak mąka, kasza, cukier czy suszone owoce. Pojawiają się także w płatkach, karmie dla zwierząt, a nawet orzechach włoskich. Wyklute larwy zwykle żerują przez kilka tygodni. W tym czasie pozostawiają na jedzeniu swoje odchody oraz cieniutką przędzę przypominającą pajęczynę. Dorosłe mole spożywcze mają skrzydła, a ich ciało mierzy 8-10 mm.

Pierwszym sygnałem do zwalczania moli spożywczych powinny być liczne niteczki, które pojawią się na produktach spożywczych. Należy zwrócić na nie uwagę szczególnie po powrocie ze sklepu i w celach prewencyjnych przesypać zakupione produkty do czystych pojemników. Po zaobserwowaniu moli spożywczych w kuchni warto sięgnąć po dedykowane pułapki. Pomocna okaże się feromonowa pułapka na mole spożywcze BROS, która wabi samce moli i w ten sposób pozwala na monitorowanie ich obecności w miejscach przechowywania żywności. Lep może być stosowany w pobliżu produktów spożywczych, jest bezwonny i działa aż do 3 miesięcy.

Mole odzieżowe – charakterystyka i metody zwalczania

Mole odzieżowe są nieco mniejsze od moli spożywczych, a ich ciało ma żółtawą barwę z białymi skrzydłami. Ich pokarmem stają się m.in. wełna, skóra, a okazjonalnie także pióra i tworzywa sztuczne, a więc materiały obecne w garderobach, na strychach i w magazynach. Samica składa jaja w pobliżu swojego pożywienia, a po kilku dniach lub tygodniach pojawiają się larwy. To one sieją spustoszenie w szafach z ubraniami. Larwy moli odzieżowych mogą żyć od 35 dni do nawet 2 lat, a po przepoczwarzeniu w dorosłego osobnika zaledwie około miesiąca.

Dostrzeżenie obecności moli odzieżowych jest trudniejsze, niż w przypadku moli spożywczych. Larwy trudniej jest zaobserwować, więc zwykle pierwszym ostrzeżeniem przed szkodnikami jest dopiero pojawienie się dorosłych osobników. Warto zatem regularnie monitorować obecność moli w szafie za pomocą zawieszek na mole 4 pory roku BROS, które zapewniają całoroczną ochronę przed szkodnikami. Produkty zwalczają mole we wszystkich stadiach rozwojowych, takich jak jaja, larwy i osobniki dorosłe. Nie pozostawiają przy tym śladów na odzieży i chronią ubrania przed działalnością szkodników.

Osa

Na świecie występuje wiele gatunków os. Zalicza się do nich m.in. osy pospolite i dachowe. Owady tworzą gniazda z rozdrobnionego drewna, zeschniętych liści, czy mchu, które pod wpływem swojej śliny zamieniają w masę papierową. W kolonii każda osa pełni przypisaną rolę. Królowe wydają na świat potomstwo, trutnie zapładniają samice, z kolei robotnice zajmują się zbieraniem pokarmu, ochroną i opieką nad młodymi. Ciało os ma charakterystyczne żółto- czarne ubarwienie, a odwłok zakończony jest żądłem. Owady drażni m.in. zapach perfum, a za wydzielanie nieprzyjemnej dla nich woni są w stanie użądlić ofiarę nawet kilka razy.

Osy – charakterystyka

Gniazda os powstają w ziemi, bądź przyczepiane są do drzew i ścian budynków. Mają jedno wejście, a wewnątrz znajduje się plaster z komórkami, do których składane są jaja. Osy nie gromadzą zapasów. Jedzą świeży pokarm, którym zwykle stają się nektar, soki roślinne, dojrzewające owoce, a także upolowane owady. Zapłodniona samica zimuje w mchu, pod kamieniami, w korze drzew lub szczelinach budynków, a wiosną zakłada gniazdo. Trutnie i robotnice nie przeżywają zimy, dlatego kolonia rozpada się po każdym sezonie. Osy nie zajmują wiosną starego gniazda.

Jadowite stawonogi

Owady należą do najbardziej jadowitych stawonogów w Polsce. Samice posiadają długie żądła, dzięki którym są w stanie wielokrotnie użądlić swoje ofiary. W miejscu ukąszenia pojawiają się ból, zaczerwienienie i obrzęk. Ataki owadów są szczególnie niebezpieczne dla osób uczulonych, jednak śmierć zdrowego człowieka także jest możliwa. Zwłaszcza, jeśli użądlenie miało miejsce w okolicy przełyku, co grozi uduszeniem. Osy drażnione są przez gwałtowne ruchy, a także zapachy kosmetyków. Mogą stać się agresywne gdy zauważą bardzo jaskrawe barwy lub ciemne odcienie. Atakują także gdy zagrożone jest ich gniazdo.

Walka z osami

Warto zapobiegać pojawianiu się os w otoczeniu domu. Ich obecność to nie tylko ryzyko użądlenia i uporczywe latanie, ale także kontakt z zarazkami, które przenoszone są na ciele owadów z padliny, odchodów i odpadków. Dobrze więc monitorować szopy, miejsca pod dachami, czy altany i w przypadku zauważenia zaczątku gniazda należy natychmiast je usunąć.

Warto zabezpieczyć także okna mieszkań przed przedostawaniem się owadów do środka. Przyda się do tego BROS Siatka na okno, która zabezpiecza pomieszczenia przed owadami nadlatującymi z zewnątrz. Zestaw zawiera samoprzylepny rzep umożliwiający montaż siatki do okna, a małe oczka zapobiegają przedostawaniu się szkodników do mieszkań.

Do likwidacji gniazd warto natomiast wykorzystać BROS Gaśnicę na osy i szerszenie. Spray umożliwia oprysk z odległości do 5 m, co zapewnia dużą wygodę użytkowania. Przyda się także BROS Gaśnica na osy i szerszenie automatyczna, zwłaszcza gdy gniazda znajdują się w trudno dostępnych miejscach, takich jak podwieszane sufity i strychy. Puszka opróżnia się automatycznie po wciśnięciu zaworu, a dzięki długiemu wężykowi oraz specjalnemu uchwytowi mocującemu, czas przebywania w pobliżu gniazda jest ograniczony do minimum.

Pluskwa

Pluskwy żywią się krwią i są w stanie wypić jej więcej, niż wynosi ich własna masa ciała. Unikają światła, a na swoje ofiary polują nocą, podczas ich snu. Choć nie są wyłącznie pasożytem człowieka i atakują też inne ssaki, ptaki, a nawet domowe gady, to właśnie ludzie są dla nich szczególnie atrakcyjnym żywicielem. Zapewniają im bowiem pokarm, ciepło i schronienie. Larwy pasożytów są w stanie pobrać krew już po kilku godzinach od narodzin. Ich obecność w domu zdradza specyficzny zapach, który przypomina gnijące maliny.

Charakterystyka pasożytów

Pluskwa domowa ma płaskie, owalne ciało w czerwonobrązowym kolorze. Mierzy około 4 mm długości i szerokości. Insekt wyposażony jest w kłująco-ssący aparat gębowy, który służy przebijaniu skóry. Populacja rozrasta się stosunkowo szybko. Samica w ciągu swojego życia składa kilkaset jaj. Umieszcza je w bezpiecznych miejscach, takich jak ramy obrazów i luster, zagłębienia tapicerki, czy zakamarki mebli. Dorosły osobnik może przeżyć do 2 lat w klimacie umiarkowanym przy pobieraniu pokarmu raz na tydzień.

Pluskwy pozostawiają na ciele żywiciela charakterystyczne, białe ślady po ukąszeniach. Zwykle nie są one bolesne, lecz po czasie zaczynają swędzieć. Wbrew pozorom pasożyty nie roznoszą chorób zakaźnych. Najczęściej żerują w okolicy miejsc spania człowieka. Można je znaleźć za tapetami, w szczelinach mebli, łóżek, tapczanów, złączach mebli i w gniazdkach elektrycznych. W miejscu przebywania pasożyty pozostawiają trudne do usunięcia plamki, będące ich odchodami.

Profilaktyka

Chcąc zapobiec zagnieżdżeniu się pluskiew w mieszkaniu warto uszczelnić szpary, którymi pasożyty mogłyby się przedostać z sąsiednich pomieszczeń. Należy zadbać także o czystość wnętrz, zwracając uwagę na szczeliny, zagięcia tapicerki, czy wolne przestrzenie w ramach obrazów i za boazerią. Przydatne okaże się także częste zmienianie pościeli i odkurzanie łóżek, materacy oraz tapczanów.

Zwalczanie

W przypadku stwierdzenia obecności pluskiew w mieszkaniu warto przystąpić do ich zwalczania. Dobrze sięgnąć po płyn BROS 007 na pluskwy i rybiki cukrowe, który może być stosowany w domach. Preparat ma nowoczesną postać – mikrokapsułki sprawiają, że zamknięta w nich substancja czynna uwalniana jest stopniowo. Środek zaczyna działać po ok. 3-4 godzinach od zastosowania i pozostaje skuteczny nawet do 12 tygodni. W momencie kontaktu owada z opryskaną powierzchnią mikrokapsułki przyczepiają się do jego ciała i są przenoszone do gniazda oraz na inne osobniki, które nie miały bezpośredniego kontaktu z preparatem. Ten sposób działania, tzw. „efekt domino”, umożliwia likwidację całej populacji owadów.

Można też wypróbować BROS Spray na owady biegające. Preparat skutecznie zwalcza owady biegające, takie jak karaluchy, prusaki, mrówki oraz pluskwy. Ma formę sprayu, dzięki czemu jest w stanie dotrzeć do trudno dostępnych miejsc. Szczególnie dobrze sprawdza się w szczelinach znajdujących się przy listwach, miejscach za kuchenką oraz pod zlewem.

Ślimak

Ślimaki można zauważyć głównie wieczorem lub w nocy. W dzień opuszczają swoje kryjówki zwłaszcza po deszczu. Choć wiele gatunków żyje w wodzie, to w Polsce uciążliwe są zwłaszcza osobniki bytujące na lądzie. Ich obecność w ogrodzie oznacza bowiem szkody w uprawach. Szkodniki atakują nie tylko warzywa, ale także drzewa i krzewy. Gryzą liście i pozostawiają na nich podłużne otwory. Obecność ślimaków zdradzają smugi jasnego śluzu, które pojawiają się wzdłuż ścieżek, po których wędrują szkodniki. W pobliżu upraw można spotkać zarówno ślimaki nagie, jak i oskorupione.

Ślimaki ze skorupą i nagie – charakterystyka

Ślimaki aktywne są w chłodne i deszczowe pory dnia, zwykle w nocy. Gatunki posiadające muszle nie tolerują suszy i gdy ta występuje zasklepiają się w swoich skorupach i nie ruszają z miejsca. Gatunki nagie szukają z kolei wilgotnych i ciemnych miejsc, w których mogą się schronić. Można je spotkać pod deskami, w kompostownikach, czy wysokiej trawie. Co ciekawe, zarówno zbyt sucha, jak i mocno wilgotna gleba są niekorzystne dla rozwoju ślimaków nagich.

W Polsce żyje około 150 gatunków ślimaków – mowa o osobnikach występujących zarówno na lądzie, jak i w wodzie. Młode gatunków oskorupionych wylęgają się z jaj i posiadają pierwocinę muszli. W miarę dojrzewania wzrasta ich apetyt na rośliny, które stanowią podstawę diety szkodników. Choć w największej mierze żywią się liśćmi warzyw, krzewów i drzew, to w przypadku marchwi i buraków ćwikłowych atakują także korzenie.

Walka ze ślimakami

Ślimaki nagie uznawane są za większe szkodniki od gatunków ze skorupą. Walka z nimi może odbywać się na wiele sposobów, a najbardziej żmudną metodą radzenia sobie z kłopotem jest ich ręczne zbieranie i przenoszenie w miejsce z dala od upraw. Szybsze efekty zapewniają specjalne preparaty, które oddziałują na ślimaki i pomagają w ich zwalczeniu.

W niektórych uprawach rolniczych oraz w roślinach ozdobnych w uprawie polowej i pod osłonami można zastosować BROS Snacol 5GB. Jest to granulowana przynęta o działaniu żołądkowym i kontaktowym, która przeznaczona jest do zwalczania ślimaków. Dzięki dodatkom substancji nęcących wabi ślimaki i skutecznie je likwiduje. Produkt zawiera gorzką substancję zapobiegającą przypadkowemu spożyciu.

Oprócz tego do zwalczania ślimaków nagich i oskorupionych w uprawie roślin w ogrodach przydomowych i działkowych można wykorzystać BROS Vitrol. Produkt może być stosowany w obecności psów, kotów i innych zwierząt domowych. Jest atrakcyjny pokarmowo dla ślimaków i odporny na deszcz. Szkodniki giną w swoich kryjówkach, dzięki czemu na chronionym obszarze nie widać śluzu i martwych ślimaków. Preparat ulega rozkładowi na fosfor i żelazo, które naturalnie występują w glebie i odżywiają rośliny.

Szerszeń

Szerszenie są największymi w Polsce owadami należącymi do osowatych. Wbrew pozorom unikają obecności ludzi, jednak mimo to można je spotkać blisko domów i ogrodów. Są spokojne, ale niebezpieczne, bo podobnie jak osy potrafią żądlić. Mimo powszechnej opinii nie są jednak w stanie zabić zdrowej, nieuczulonej osoby po jednym ukąszeniu. Zwłaszcza, jeśli atak nie miał miejsca w okolicy szyi lub ust. Jednakże wstrzyknięcie jadu alergikowi lub w okolice przełyku zdrowej osoby może prowadzić do wstrząsu anafilaktycznego, kłopotów z oddychaniem, a nawet śmierci. Należy o tym pamiętać.

Szerszenie – wygląd, pokarm i występowanie

Szerszenie bardzo łatwo rozpoznać. Mają żółto-czarne ubarwienie ciała, które upodabnia je do os. W przeciwieństwie od nich są jednak zdecydowanie większe – ciało królowej może mieć nawet 3,5 cm długości. Gniazda owadów często lokalizowane są w koronach drzew, ale także w opuszczonych ulach, na poddaszach budynków gospodarczych lub mieszkalnych. W odróżnieniu od os, szerszenie nie są wabione przez słodycze. Owady silnie reagują natomiast na dojrzałe owoce, a przede wszystkim gruszki, jabłka i winogrona. Jedzą także soki z bzu, brzozy i wierzby oraz mogą polować na inne owady.

Szerszenie są stosunkowo spokojne i w większości przypadków nie atakują, gdy nie zostaną sprowokowane. W obecności przelatującego owada należy zachowywać się z ostrożnością i nie wykonywać gwałtownych ruchów. Warto też unikać zbliżania się do gniazd, gdyż odczuwający zagrożenie szerszeń jest w stanie zaatakować. Użądlenie jest boleśniejsze niż w przypadku ukąszenia osy, co wynika z większych rozmiarów żądła i większej zawartości toksyn. Oprócz bólu i obrzęku, po ukąszeniu mogą pojawić się ból głowy lub gorączka.

Co robić, gdy szerszenie pojawią się w domu lub ogrodzie?

Samodzielne pozbycie się szerszeni możliwe jest przede wszystkim na etapie zakładania gniazda przez owady. Dzieje się to zwykle w maju lub na początku czerwca. Latające szkodniki można potraktować specjalnymi produktami, służącymi do likwidowania ich kryjówek. Polecamy przede wszystkim automatyczną gaśnicę na osy i szerszenie BROS z wężykiem mierzącym 1,5 m.

Razem ze specjalnym uchwytem mocującym ograniczają do minimum czas przebywania w pobliżu gniazda. Produkt pomaga zwalczyć szerszenie i osy, a także ich gniazda w trudno dostępnych miejscach, takich jak strychy, poddasza, wnętrza ścian, miejsca pod dachówkami, podwieszane sufity, czy wnętrza rolet. Puszka opróżnia się automatycznie po wciśnięciu zaworu, a preparat działa do kilku dni po zastosowaniu.

Meszki

Meszki są owadami aktywnymi za dnia. Atakują ludzi, ale także bydło, konie i świnie. Są uciążliwe, a oprócz uporczywego  przeszkadzania, pozostawiają na skórze rany po ukąszeniach. W latach 20. XX wieku meszki spowodowały śmierć kilkunastu tysięcy sztuk bydła w Rumunii. U ludzi w bardzo rzadkich przypadkach dochodzi z kolei do rozwoju harary, która zagraża zwłaszcza niemowlętom. Jest to zatrucie organizmu, które powodowane jest przez toksyczną ślinę owadów. Warto wiedzieć, że kąsanie meszek jest domeną samic – to właśnie one piją krew potrzebną do reprodukcji. Samce są nieszkodliwe i żywią się nektarem kwiatów i sokami roślin.

Meszki – charakterystyka

Meszki mierzą zwykle 3-4 mm długości, jednak niektóre osobniki dorastają do 6 mm. Ich ciało ma szarą barwę. W Polsce żyje około 50 odmian tych drobnych owadów i często znajdują one schronienie w gęstych krzewach. Najwięcej osobników spotyka się w okresie od połowy maja do początku czerwca, jednak ich aktywność obserwowana jest przez cały rok. Rozwój owadów następuje w wodzie – wybierają wyłącznie rzeki i preferują czyste środowisko. W ciągu swojego kilkutygodniowego życia samica składa do 500 jaj. Długość życia samca wynosi zaledwie kilka dni.

Pokarm meszek stanowią szczątki roślin i zwierząt, a także odchody. W wyniku jedzenia owady oczyszczają cieki wodne i duże rzeki, stąd pomimo swojej uciążliwości meszki uznaje się za pożyteczne. Można je spotkać w grupach, a największe zagrożenie stanowią w godzinach południowych i popołudniowych. Ugryzienie meszki zwykle kończy się zaczerwienieniem, swędzeniem skóry i bólem. Niektóre osoby są uczulone na jad owadów, co automatycznie nasila objawy po ukąszeniu.

Walka z meszkami

Podstawową ochroną przed meszkami jest zakrywanie ciała. W miarę możliwości warto unikać krótkich ubrań podczas przebywania nad wodą, gdzie żerują owady. W mieszkaniu warto zamontować siatkę na okno, która częściowo uniemożliwi przedostawaniu się niechcianych gości do środka. W celu zwalczenia meszek znajdujących się w pomieszczeniu, polecamy sięgnąć po mechaniczne i chemiczne środki ochrony.

Pierwszy z nich to BROS Lampa owadobójcza, która zwalcza nie tylko meszki, ale także muchy, komary i osy. Jest nieszkodliwa dla ludzi i zwierząt domowych i bardzo skuteczna dzięki połączonemu działaniu promieniowania UV oraz rażącej siatki. Lampa zabezpiecza pomieszczenie o powierzchni do 16 m².

Oprócz tego sprawdzi się także BROS Płytka na owady DUO-DECOR skuteczna aż do 4 miesięcy. Produkt zaczyna działać od razu po rozpakowaniu, uwalniając stopniowo substancje aktywne. Subtelny, elegancki wzór w połączeniu z dyskretnym kolorem sprawiają, że płytki pasują do każdego pomieszczenia.

Właściciele budynków gospodarczych mogą spróbować z kolei wyłapywać meszki za pomocą Bros Lep kurtyna z niewysychającym klejem i dużą powierzchnią lepiącą. Produkt jest przystosowany do stosowania w budynkach inwentarskich, gospodarczych i magazynach i nie zawiera substancji owadobójczych.

Kuna

W Polsce powszechne są dwa gatunki kun – kuna leśna i kuna domowa. Pierwsza z nich żyje głównie w lasach, druga wybiera okolice ludzkich siedzib. Zwierzęta świetnie wspinają się po drzewach. Lepiej rozwiniętą umiejętność ma w tym wypadku kuna leśna, która jest w stanie przeskoczyć między gałęziami nawet na odległość 3,5 m. Oba gatunki mają dobrze wykształcone zmysły, są zwinne i szybkie. Żywią się gryzoniami, padliną, roślinami, ptakami i ich jajami. Prowadzą nocny tryb życia, a osobniki żyjące blisko człowieka potrafią wyrządzić sporo szkód. Mowa m.in. o przegryzionych przewodach w samochodzie, czy zniszczeniach na strychach.

Kuna leśna i domowa – charakterystyka

Kuny należą do rodziny łasicowatych. Gatunki występujące w Polsce można odróżnić od siebie za pomocą koloru plamki znajdującej się na piersi. U kuny domowej jest ona biała, a u leśnej – żółtawa. Zwierzęta są dobrymi pływakami, jednak unikają wody. Długość smukłego ciała mierzy ok. 40-50 cm. Ciąża samicy trwa nawet do 9 miesięcy, a w ciągu roku pojawia się jeden miot z 3-5 młodymi. Kuny żyją około 10 lat. W wolnym środowisku naturalnymi wrogami są dla nich duże drapieżniki oraz orły, puchacze, a nawet psy.

Kuna leśna zamiennie nazywana jest tumakiem, z kolei domowa – kamionką. Pierwsza szuka schronienia w pustych dziuplach – zwykle są to gniazda opuszczone przez ptaki drapieżne i wiewiórki. Druga zamieszkuje nie tylko dziuple i stosy drewna, ale także budynki gospodarcze, poddasza i inne kryjówki znajdujące się blisko zabudowań człowieka. W dużych miastach spotkać ją można między innymi na strychach kościołów.

Kuny – sposoby na odstraszenie

Kuny są jednymi z bardziej uporczywych szkodników dla człowieka. Zwierzęta zakradają się do budynków gospodarczych, gdzie kradną jaja, zabijają drób i króliki. Kuny domowe zagryzają zwykle więcej ofiar, niż potrzebują zjeść w danym momencie. Niektóre szkodniki przedostają się pod maski samochodów i przegryzają znajdujące się tam przewody. Inne sieją spustoszenie na strychach, niszcząc izolację dachów lub wydrapują dziury w elewacji budynków. Te niewielkie zwierzęta sprawiają wiele kłopotów, dlatego warto odstraszyć je jak najszybciej.

Do walki z kunami polecamy BROS Płyn na kuny, który skutecznie odstrasza szkodniki zapachem. Może być stosowany w pomieszczeniach, pojazdach i na terenach otwartych, a jego działanie trwa do 8 tygodni. Sposobem na odpędzenie kun będzie także BROS Spray na kuny. Produkt nie tylko odstrasza te niewielkie zwierzęta, ale także chroni przed wyrządzanymi przez nie szkodami. Jest niezastąpiony do ochrony kabli i pojazdów, ale również do strychów, poddaszy i garaży. Spray jest wyjątkowo wydajny i wygodny w użyciu. Działa aż do 8 tygodni.

Komar

Ogólna liczebność komarów zależna jest między innymi od czynników panujących w środowisku. Rozmnażaniu i rozwojowi owadów sprzyjają wysokie temperatury, częste burze, opady deszczu i podtopienia. Larwy dorastają w wodzie, dlatego to właśnie na podmokłych terenach można natknąć się na najwięcej przedstawicieli gatunku. Pomimo różnych technik zwalczania komarów, nie wolno wytępić ich całkowicie. Są one bowiem ważnym elementem łańcucha pokarmowego u ryb, gadów, nietoperzy czy ptaków. Ich larwy filtrują z kolei wodę, pełniąc ważną rolę w środowisku wodnym.

Komary – charakterystyka

W Polsce występuje prawie 50 gatunków komarów. Owady mają skrzydła umiejscowione na smukłym ciele, którego łączna długość może sięgać do 6 mm. Insekty są szczególnie aktywne o zmierzchu i wbrew pozorom nie latają zbyt dobrze. Ich skrzydła wydają charakterystyczne brzęczenie, które powodowane jest przez szybki ruch. W czasie lodu uderzają one powietrze około 600 razy w ciągu sekundy.

Komary mają zdolność do szybkiej reprodukcji. Samice są w stanie złożyć nawet dwa tysiące jaj, przy czym długość ich życia to zaledwie kilka tygodni. To właśnie one żywią się krwią – pokarmem samców jest z kolei sok roślinny oraz mikroelementy zawarte w wodzie. W odróżnieniu od swoich partnerek, samce giną niedługo po kopulacji, przez co  żyją krótko.

Zwalczanie

Ukąszenie komarów może być groźne, ponieważ insekty przenoszą liczne choroby. W zależności od miejsca występowania owady rozprzestrzeniają malarię, czy chorobę denga. Ugryzienie przez owady powoduje także dyskomfort, a w miejscu ukłucia pojawia się lekki obrzęk i uczucie swędzenia.

Pomoc w odstraszaniu komarów zapewnia spray na komary i kleszcze BROS. Preparat ma wygodną formę sprayu, która ułatwia równomierną aplikację. Produkt chroni nie tylko przed komarami, ale także kleszczami, meszkami i komarami tygrysimi. Osoby szukające produktów z wysokim stężeniem substancji DEET powinny sięgnąć natomiast po Bros płyn na komary i kleszcze 50% DEET, który ma bardzo długi czas działania wynoszący do 12 h w przypadku komarów i 9 h w przypadku kleszczy.

Oprócz tego można zdecydować się na zwalczanie komarów w swoim otoczeniu. W domu warto to robić za pomocą Bros Elektro + płyn na komary, czyli urządzenia elektrycznego, które uwalnia substancję czynną zwalczającą komary. Odstraszanie owadów na terenach otwartych ułatwią natomiast Spirala na komary oraz Spray taras i balkon.

Karaluch

Karaluchy żyją w stadzie, a ich rozmnażaniu sprzyja wysoka temperatura. Samica jest w stanie wydać na świat nawet 200 młodych osobników podczas jednego sezonu. Wbrew powszechnej opinii ich kolonie nie rozprzestrzeniają się w dowolnym kierunku. Jak wynika z obserwacji przeprowadzonych w Nowym Jorku, owady te są stosunkowo mocno związane ze swoim terytorium i starają się nie opuszczać miejsc, w których się wychowały. W odpowiednich warunkach mogą przeżyć nawet do 2 lat, a ich przetrwaniu sprzyja fakt, że są wszystkożerne. Mimo to brak pokarmu i wody nie stanowi dla nich problemu – mogą nie jeść nawet przez 40 dni i nie mieć dostępu do wody aż do 2 tygodni.

Karaluchy – ogólne informacje

Karaluchy są owadami z płaskim ciałem w ciemnobrązowym kolorze. Sprawnie wspinają się po szorstkich powierzchniach, a długie odnóża umożliwiają im szybkie bieganie. Ciało dorosłego osobnika przykryte jest twardą pokrywą i może mierzyć do 3 cm. Samice są zwykle większe od samców. Na głowie owadów znajdują się czułki oraz aparat gębowy. Samce karalucha posiadają na swoim ciele skrzydła, jednak nie używają ich do latania. Służą one jedynie do asekuracji podczas podskakiwania i przemieszczania się z miejsca na miejsce.

Karaluchy są gatunkiem synantropijnym. Oznacza to, że przystosowały się do życia w środowisku silnie zmienionym przez człowieka. Lubią ciemne, brudne i wilgotne zakamarki, a ich aktywność przypada na noc. Pokarm karaluchów stanowi wszystko to, co owady mogą znaleźć w pobliżu ludzkich siedzib. Stają się nim m.in. owoce, warzywa, mięso, padlina, papier, a nawet odchody. Owady podczas żeru chodzą po zanieczyszczonych szczelinach, pojemnikach na śmieci, czy kanałach ściekowych. Następnie spacerują po produktach żywnościowych znajdujących się w domach. W ten sposób roznoszą groźne drobnoustroje i alergeny, z którymi mogą mieć kontakt ludzie.

Karaluchy i ich zwalczanie

Zignorowanie obecności tych insektów może doprowadzić do szybkiego rozrostu kolonii. Jak zapobiegać pojawieniu się karaluchów w domu? W tym celu warto regularnie sprzątać mieszkanie, ze szczególnym uwzględnieniem trudno dostępnych miejsc w kuchni i łazience. Należy również pamiętać o zabezpieczeniu przeciekających rur, które tworzą idealne miejsce do występowania karaluchów. Inaczej należy postępować, gdy owady znalazły się już w mieszkaniu. Wówczas oprócz skorzystania z profesjonalnej dezynsekcji można sięgnąć po środki owadobójcze dostępne w sklepach. Skuteczne zwalczanie insektów zapewnią m.in. chemiczne środki owadobójcze, takie jak BROS Żel na karaluchy, który zachowuje skuteczność aż przez 3 miesiące. Zawartość substancji fluorescencyjnej w składzie powoduje, że preparat świeci pod wpływem ultrafioletu, co pozwala monitorować obecność owadów. Środek jest łatwy w użyciu dzięki specjalnej strzykawce do precyzyjnej aplikacji i zwalcza zarówno osobniki dorosłe, jak i nimfy.

Ćma bukszpanowa

Dosłownie w kilka dni potrafi zniszczyć wieloletni krzak bukaszpanu. W naszych ogrodach obserwujemy ją dopiero od I dekady tego wieku. Jako dość młody gatunek inwazyjny w Europie, nie ma u nas jeszcze naturalnego wroga, co pozwala jej siać spustoszenie w bukszpanach na bardzo dużą skalę. Ułatwia to dodatkowo częste wydawanie nowych pokoleń – nawet do 3 w sezonie. Nowe obserwacje naukowców wskazują, że nasze rodzime niewielkie drapieżniki takie jak sikorki czy wróble coraz chętniej rozszerzają swoją dietę o larwy tego owada, co daje nadzieję, że może za kilka lat będą stanowić realne zagrożenie dla tego szkodnika.

Charakterystyka

Ćma bukszpanowa to inwazyjny gatunek motyla z rodziny wachlarzykowatych pochodzący z Azji. Można go spotkać najczęściej na bukszpanach zimozielonych oraz drobnolistnych. Dorosłe osobniki występują w dwóch rodzajach umaszczeń: białe ubarwienie z brązowym odwiedzeniem skrzydeł oraz całkowicie jasnobrązowe z fioletowym połyskiem i białką plamką w kształcie półksieżyca.

Motyl składa jaja na spodniej stronie zdrowych liści wewnątrz krzewu bukszpanu w grupach od 10 do 30 sztuk. Jaja mają średnicę ok. 1 mm, a do liści przytwierdzone są za pomocą śluzowatej substancji. Larwy po wykluciu mają zaledwie 1-2 mm długości! Poczwarka dorasta już do 2 cm długości. Osobnik na początku jest zielony, a im starszy tym bardziej zmienia kolor na brązowawy, a jego głowa staje się czarna. Kolejno następuje przepoczwarzenie się w motyla, którego rozpiętość skrzydeł sięga do 4 cm, co daje mu miano największego reprezentanta swojego gatunku w Europie.

Najwięcej zniszczeń w bukszpanowych szpalerach wyrządzają larwy. Najmłodsze jedzą wyłącznie delikatną górną część liścia. Te starsze zjadają je praktycznie w całości, nie oszczędzając również młodych pędów rośliny. Ten nieopanowany apetyt prowadzi  do defoliacji, czyli utracenia wszystkich liści, w efekcie czego może dojść do uschnięcia rośliny.

W naszych warunkach atmosferycznych dorosła ćma może wydawać od dwóch do trzech nowych pokoleń. W Azji, w cieplejszych warunkach klimatycznych, ta liczba jest nawet dwukrotnie wyższa! Motyle latają w zasięgu od 5-10 km od miejsca przeobrażenia w imago.

Zwalczanie ćmy bukszpanowej

Istnieje kilka sposobów na walkę z ćmą bukszpanową. Najczęściej wykorzystywaną metodą jest zbieranie gąsienic wprost z gałęzi lub też oblewanie krzaku wodą pod ciśnieniem, co powoduje ich opadanie na ziemię. Następnie zbiera się larwy i je neutralizuje. Często stosowane są też pułapki feromonowe na ćmę bukszpanową, które uniemożliwiają wydostanie się z niej dorosłym osobnikom, dzięki czemu nie mogą one kopulować i składać jaj na krzewach.

Jak dotąd najskuteczniejszym sposobem walki z ćmą bukszpanową są metody chemiczne. Preparat Bros Mospilan 20 SP działa na ćmę kontaktowo i żołądkowo. Należy rozpuścić niebieski proszek w wodzie w proporcjach określonych w instrukcji użycia i wykonać oprysk, nie zapominając, by preparat sięgnął nawet tych najgłębiej schowanych gałęzi. Dobrze wykonać ten zabieg zapobiegawczo jeszcze w marcu, gdyż  młode larwy ćmy bukszpanowej z ostatniego pokolenia w danym sezonie, okryte w kokonie potrafią przezimować do kolejnego roku.